Ang Kailangan Ko'y Magmahal Muli

Philippine Red Gumamela via Wikimedia Commons

Alaala ko pa ang tagpong ‘yon
Magkahawak-kamay na nakatayo tayo sa buhanginan
Natutuwa sa ‘di mapakaling mga alon
Na humahalik sa pisngi ng dalampasigan...

Isang dapithapon na ating kinalugdan
Ang haring araw ay palubog noon sa kanluran
Banaag sa kanyang mukha’y kasiyahan
Dala’y pag-asa na bukas muli siyang masisilayan...

Pati malambing na hangin ay naki-ayon
At ilang saglit pa tayong dalawa’y magkayakap na:
Nangako kang ako lang ang iyong iibigin
Mamahalin hanggang sa dulo ng walang hanggan...

Subali’t ang lahat ng pangako mo’y napako
Ni isa walang natupad sa mga sinabi mo
Kirot sa puso ko’y nanatili nang mahabang panahon
Dulot ng iyong pag-ibig na puno ng kasinungalingan...

Pero ngayon ako’y handa na para kalimutan ka
Ililibing ko sa limot na may ngiti ang nakaraan
Tutuldukan ko ang mga alaalang nagdulot ng hapdi
Isasara ko ang nakalipas at iiwanang nakasusi...

Malilimot din kita, ito ang tamang paraan
Ang kailangan ko’y magmahal muli
Gagawin kong makulay ang aking kapaligiran…

Ikaw Lang…Blogger.com

Colorful Astronomical Obejcts via Wikimedia Commons

Kaligayahan kong ipaalam sa iyo
Masaya ako sa tuwing ako'y naririto
Yakap-yakap sa lahat ng araw ng Linggo
Pinahanga't pinasaya mo ang puso ko
Dahil diyan ako'y nagpapasalamat sa iyo...

Sa iyo matatagpuan sari-saring kuwento
Mga karanasan, pangyayari’t damdamin ng mga tao
Galing man sa isang Muslim o Kristiyano
Nagkakaisa na iparating sa iyo
At malugod mong tinanggap ang mga ito...

Dahil sa iyo, alaala ko rin mga dating kaibigan
Nag-iwan sa akin ng isang kapirasong larawan
Sa larawang ito masisinag matatamis nilang ngiti
Pagmamahal ay nasa kanilang mga labi
Na siyang tanging alaala ko bawa’t sandali...

Bakit ko ba sinasabi sa ‘yo ang lahat ng ito?
Bakit kay dali akong nagtiwala sa iyo?
Ano ang mayroon ka na wala ang iba?
Dahil nag-iisa ka lang, blogger.com
Kasama’t kaibigan sa aking pag-iisa!

Lason na Papatay sa Iyo

‘Tulad ka ng isang mabangis na lobo
May mapupula at nanlilisik na mga mata
Gutom at labis na nauuhaw
Agad mo akong sinunggaban at bumaon
Ang matatalim mong mga ngipin
Sa nanghihina kong katawan
Halos ikamatay ko ang matinding sakit

Sumisigaw ako na itigil mo na
Nguni’t hindi ka nahabag sa akin
Nang maubos at masaid na ang lakas ko
Saka mo lang ako tinantanan
At naging basura ako sa iyong paningin
Pinilipit at iniwan mo akong naghihingalo

Napakasakit ang sinapit ko sa iyo
Nguni’t ‘di pa huli ang lahat
At hindi pa tapos ang laban ko
Sapagkat ang nikotinang nasipsip mo:
Ang natitirang sustansiya ng katawan ko
Ay sakit ang idudulot nito
Lason na papatay sa iyo!

Hinahanap Ko si Laura

Si Laura na aking nililiyag
Umalis hindi man lang nagpaalam
Isang linggo ko na siyang hinahanap
Ngunit ni anino n’ya ‘di ko mahagilap…

Nasaan na kaya siya ngayon?
Si Laura ay laging laman ng aking isipan
Larawan n’ya’y aking kinakausap
Hinahalika’t lagi kong kayakap…

Ako ba’y nagkulang sa iyo mahal?
Ibinigay ko lahat ng gusto mo sa buhay
Pero bakit bigla mo akong iniwan
Kailan mo ako babalikan?

Puso ko ngayo’y nagdurugo
Sa pangungulila sa iyo, aking hirang
Ano ba talaga ang dahilan ng inyong paglisan?

Laura, aking sinta
Magpakita ka
Bigyan mo ng lunas
Ang puso kong nalulumbay…

Alam N'yo Ba Kung Ano ito?

Image via Wikimedia Commons

May isang bagay
Na pakiramdam ko
Kakaiba siya sa lahat
Kahit ‘di ko siya iniisip
Bigla siyang lilitaw
Sa aking guni-guni…

Sinubok kong kalimutan
At burahin ang kanyang alaala
Nguni’t para siyang linta
Kumakapit nang napakahigpit…

Ang totoo ‘di ko pa siya 
Nakikita’t nahahawakan 
Buhay siya’t galit na galit
Nakakabingi ang kanyang sigaw
Tumatagos sa puso ko’t kalamnan
Pilit n’yang ginugulo
Ang tahimik kong mundo…

Kaya minabuti ko 
Na siya’y ikulong
Ang kanyang mga himutok
At kakaibang nararamdaman
Dito sa isip ko!

Balimbing Ko'y Hitik Na Ng Bunga

Image Via Wikimedia Commons

Image Via Wikimedia Commons

Parating palang ang 2013 Halalan
Pero tila yata hitik na hitik sa bunga
Ang halaman kong nananariwa sa ganda
Pagmasdan n’yo labi’y pulang-pula…

Pero hinay-hinay sa balimbing, kabayan
Huwag sanayin yaring kagustuhan
Para hindi ka mapulaan…

Ito’y ‘di magandang kaugalian
Dati busilak kuno sa katapatan
Ngayon kabaligtaran ng katotohanan…

Gulong-gulo na ako, kabayan
Sino ang dapat pakinggan
Ang balimbing o ang iniwan?


Dati magkahawak-kamay
Banaag ang saya sa kanilang kilay
Pero saglit lang nagkahiwa-hiwalay…

Hay Naku! Politika
Ma-aksyon na, ma-drama pa
Sa ‘Pinas lang talaga!

Gusto Mo Ng Masayang Buhay

Image Via Wikimedia Commons

Dalawin mo ang iyong hardin
Sa likod ng inyong bahay

Pumitas ka ng mga bulaklak
Na may sari-saring kulay

‘Di sa pamamagitan ng iyong kamay
Pitasin sila gamit ang mata

Pagkatapos hanapin mo
Ang halaman ng buhay

Ang katas ng kanyang bunga
Ay tubig na papatid sa iyong uhaw

Kunin mo sa pamamagitan
Ng pagkagat ng iyong labi

At kapag ika’y nagtagumpay na
Sumaglit ka sa iyong kaibigang nalulungkot

Gamutin mo ang kanyang lumbay
Ng isang masayang awitin ng pagsinta

At aawitin ng iyong kaluluwa
Kasabay ang indayog ng pagmamahal…

Panaghoy ni Inang-Bayan

Philippines

Sa sobrang hirap na aking pinapasan ngayon
Halos panawan na ako ng aking lakas
Ang katawan ko’y hinang-hina na

Sino kaya sa aking mga anak
Ang may puso't handang umalalay
Na ako’y kaniyang yakapi’t tulungan?

Ang sakit at kirot na aking nararamdaman
Ay sanhi ng tuloy-tuloy na paglapastangan
At walang patumanggang iringan ng aking mga anak

Pangarap ko’y matahimik na tahanan
Ngunit ang aking mga inakay ay mga pasaway
’Di magkasundo’t laging nag-aaway

Ang ugat ay ang aking kapangyariha’t salapi
At iba kong mga ari-arian na aking ipapamana sa kanila
Sa oras na ako’y panawan na ng buhay

Subalit ‘di sila makapaghintay
Ang gusto nila’y makuha na agad
Ang kanilang pamana at pamamahala

Dahan-dahan nila akong pinapatay!

Mga Anak-Pawis Ay Simbolo Ng Lakas at Katapatan

Anak-Pawis

Isang katotohanan na tayong mga maralita
Ay nabubuhay sa ilalim ng kawalang pag-asa
Nguni't di nangangahulugan na di na tayo makakabangon...

Ito’y tunay na larawan sa naghihirap na mamamayan
Bagama’t tayo’y pinagkaitan ng magandang kapalaran
Nguni’t ‘di ito nangangahulugan na tayo’y wala ng puwang
Mabuhay sa mundo at makapamili sa buhay na ating lalakarin

Totoo ang pagiging anak-pawis ay sadyang napakahirap
At lagi nating pinangangalandakan
na tayo’y alipin ng mga mayayaman

'Di kaya panahon na na baguhin natin ang ating mga pananaw?
Sa lahat ba ng panahon tayo’y aasa na lang ba sa mga maharlika?
Sa mga politikong mandarambong at mandaraya?

Lagi na lang ba natin iaasa ang buhay at kinabukasan
Sa mga taong nasa nanunungkulan?
‘Wag kalimutan na tayong Mga Anak-Pawis
Ay Simbolo Ng Lakas at Katapatan!

Naalaala ko ang hirap ng nakaraan, I cried looking at my feet and hands wounded; too painful I couldn’t bear. Sa edad na 14, sa isang construction site sa bayan namin habang pinapala ko ang sang katirbang na hinalong semento graba at buhangin na nakalubog ang mga paa ko sa semento para lamang may pantustos sa pag-aaral sa high school sa susunod napasukan.

Sometimes I asked God, why it happened to me? Pero I realized na di dapat panghinaan ng loob, ginusto ko po ito at dahil din sa kawalan. I was firmed with my decision na ako na ang magpapatakbo sa buhay ko. Pero deep in my heart buhay na buhay ang pagmamahal at respito ko po sa aking mga magulang, naunawaan ko ang kalagayan namin.

At sa edad na 14 ako na ang nagpatakbo sa buhay ko
Kung sinu-sinong tao ang nakasama ko
Pero hindi ako nawalan ng pag-asa
na mabuhay at tumindig sa sarili kong paa
Hindi ako umasa sa sinumang politiko at gobyerno…

Hiyaw Ni Juan Dela Cruz

EDSA

H’wag n’yo sanang dibdibin ang sasabihin ko
Lahat ng ito’y mula sa naguguluhan kong puso
Naghahangad na sana lahat tayo’y magkasundo...

Hindi natin maitatago ang krisis na nararanasan
Ng mga mamamayan ng bansang Pilipinas sa kasalukuyan
Maririnig iba’t-ibang sigaw ng sambayanan...

May kaniya-kaniyang estilo at pamamaraan
Na maiparating sa namumuno ng pamahalaan
Ang iba’t-ibang daing, hinaing at panawagan...

Ang baguhin ang sistema ng gobyerno
Magpalit ng mga taong magpapatakbo nito
At parusahan ang mga taksil at tuso...

Dagdag pa rito’y mga bilihin tumataas sa pamilihan
Kasama ang koryente, gasul, gasolina at iba pa
At umaasa na lahat ng ito’y masolusyunan...

Ito’y katotohanan lamang na tayo’y malaya
May demokrasya sa loob ng ating bansa
Nirerespeto ang karapatan ng bawa’t isa...

Nguni't ngayo'y may banta ang Cybercrime Law
Ito bang batas ay dapat bang katakutan
Kung ang nais lamang natin ay ipahayag 
Ang ipinipintig ng puso't isipan?

Hanggang kailan mananawagan ang bayan?
Kailan hihinto ang paghiyaw ng mga mamamayan?
Kung sila ba’y lugmok na at wala nang pakinabang?

‘Di kaya ang pagkakasundo ang kailangan
Ng mga opisyal ng bayan at mga mamamayan
Para tuluyan nang wakasan ang pighati ni Inang-Bayan?

Ngiti at Kaway sa Darating na Halalan 2022

Image Via Wikimedia Commons

‘Di na mapipigil kabayan ang araw ng eleksiyon
Mga kandidato’y mag-uunahan na naman
Sa harapan ng ating mga tarangkahan
Upang muli’y hilingin ang ating mga boto…

At muli’y ipaparinig sa atin
Ang kanilang mga novelty na awitin
Na naglalaman ng matatamis na pangako
Sila’y makikiusap at magmamakaawa
Na muli silang tangkiliki’t pagtiwalaan…

Nguni’t kabayan, magmatyag tayo
Sapagkat ang iba sa kanila'y may dilang matatamis
Ang bawat salita na kanilang ipapatak
Ay higit na matamis sa asukal
At lupak na mabibili sa tindahan…

Kahit ang mga natutulog na langgam
Ay magigising at hahanapin
Ang tilamsik ng kanilang mga laway
Sisipsipin nila kahit malunod sila sa amoy…

Lahat sila’y may kani-kaniyang estilo
Sa pagsila ng mga bagong bibiktimahin
Gamit ang kanilang mapanglinlang ngiti
Kindat ng kanilang mapupungay na mata
Habang sila’y nakikipagkamay sa mga tagahalal…

Ang iba sa kanila ay mapanglinlang
'Tulad ng ibong mandaragit na sa t’wing
Natutulog ang inahing manok
Ang kanyang mga sisiw ay dadagitin
Dadalhin sa itaas ng kalangitan
At doo’y paglalaruan, lalapai’t lalamunin!

Ang Lalake’y Nagmula sa Babae

Image Via Wikimedia Commons

Hindi ko naawa’t napigilan
Ang pagpatak ng aking luha
Bumilis ang pagpintig ng puso ko
At lumingkis ang aking mga braso
Sa payat at nanghihinang katawan ni nanay
Nang marinig ko ang kanyang malambing na boses
Na punum-puno ng pagmamahal…

Sa kanyang edad na otsenta
‘Di pa rin makalimutan ni nanay
Ang araw nang ako’y kanyang isilang
Isang malusog na sanggol na lalake
Kasing-guwapo daw ako ng tatay ko…

Sabi ni ina, “Lalo akong minahal ng tatay mo.”

Habang ang kanyang mga kamay
Ay dahan-dahang pinipisilpisil
Ang matitigas kong braso
Na nakapulupot sa kaniyang baywang
Sabay ang paghalik sa mukha ko…

Ngayon ay muli kong isisigaw
Ang pasasalamat ko kay ina
At sa unang pagkakataon ay akin din
Ipangangalandakan sa buong mundo
Na ang lalake pala’y nagmula sa babae
Taliwas sa matandang pinaniwalaan
Na ang babae’y nagmula sa tadyang ng lalake!

Nanaig Ang Lakas Ng isip

Image Via Wikimedia Commons

Kasiyahan ang aking nadama dahil aking nang
Tatahakin ang daan na patungo sa aking pangarap
Na aking ipangsusukli sa aking mahal na magulang
Sa kanilang pag-aalaga’t pagpapalaki sa amin...

Walang naging balakid sa aking pag-alis noon
Maliban ang puso kong nagdaramdam
Dahil aking iiwan ang aking mga magulang
Puso ko'y lubusang nasaktan at nalungkot...

Nguni’t hinayaan kong manaig ang lakas ng isip
Laban sa lambing ng puso ko sapagkat
Ang sakripisyo na aking gagawin
Ay para sa aking mga mahal sa buhay...

Ngayon Inay, Itay inyo pong tandaan
Sa pag-uwi ko d’yan inyong pong abangan
Sapagkat ang pasalubong ko po sa inyo
Ay kaligayahan at kaginhawahan!

Mas Mahal Pa Sa Diyamante’t Ginto

Image Via Wikimedia Commons

Kay sarap gumising nang maaga
Ang matamlay mong diwa’y sa
Mainit na kape’y pinasasaya
Ganado ka’t puno ng pag-asa…

Lalo na kung ang sasalubong sa iyo
Sa pinapasukan mo ay matatamis
Na mga ngiti mula sa iyong kapwa
Ang iyong umaga’y lalung gaganda…

Nguni’t ‘di natin maikakaila
Mga katoto na may mga taong
Walang pakialam sa kaniyang paligid
Batiin mo’y hindi sila kikibo
Pagtiningnan mo sila’y yuyuko
Parang sinasabing,“Hindi kita kasundo!”

Tuloy sumagi sa isip ko
Na okay lang aking kabaro
Kung may galit ka't tampo sa akin
Ang s’weldo ko’y 'di mababawasan
H’wag lang sasama ang loob mo
Pagkat ito’y tula lamang
Ng mapagmahal kong puso…

Mga mahal kong kababayan
Lagi nating isa-puso na tayo’y Pilipino
At ang pakikisama sa ating kapwa
Ay ituring natin na mas mahal pa ito
Sa mamahaling diyamante’t ginto!

Paano Ko Nilabanan Ang Pangungulila

Image Via Wikimedia Commons

Ang paghahabi o pagsusulat ng tula' t kuwento
Ay isang paraan upang labanan ko ang lungkot
Na aking nararamdaman para sa aking mga mahal
Sa buhay at mga kaibigan na aking iniwan sa ‘Pinas
Habang ako'y nakikipagsapalaran dito sa Arabia
Magmula pa noong taong 1994;

Walang ibang laman sa puso ko't isipan kungdi
Ang baguhin ko ang buhay ko sa nakaraan na
Punum-puno ng hinagpis dahil sa kawalan
Nagsikap ako para sa kinabukasan ng pamilya ko;

Walis at kalaykay sa maghapong pagod na katauhan
Daladala ko mula 7 ng umaga hanggang 4 ng hapon
Kasama butil-butil na pawis naglambitin sa aking katawan
Isa lamang akong diyanitor noon, trabahong aking
Pinag-igihan, kakarampot na sahod na pinagpaguran
Para ibuhay sa pamilya kong iniwan na naghihintay
Sa Pilipinas kong Inang-Bayan;

Pagkaraan ng maraming araw, buwan at taon
Hinatak akong pataas ng kompanyang aking
Pinaglilingkuran, pinagkatiwalaan sa puwestong
Aking kinalugdan bilang isang clerk sa posisyong iniwan
Ng isa kong kasamang umuwi sa ating bayan;

Lumaki ng konti ang kita kong buwanan
Nabili ko ang gusto ng aking katawan at dumating muli
Ang s’werting 'di ko inasahan, salamat sa Poon Maylalang
Ako'y Kaniyang hinango sa aking inuupuan, at dinala
Sa isang rolling chair at nanatili ng maraming taon;

Tunog ng calculator at computer ay mensahe ng magandang
Kinabukasa't malayo sa sinag ng araw trabaho sa maghapon
Lahat ng ito'y dahil sa pagsisikap kong maahon sa kahirapan;

Subali’t ni minsa’y 'di ako nagbago sa aking katauhan
Kung ano ang ugali ko noon ay ugali ko pa rin ngayon
Mapagmahal sa kapwa at puno ng kabaitan na
Ipinagmamalaki ng aking pamilya’t buong angkan;

Paalaala lang kabayan, anumang ugaling pinoy
Na nakikita mo ngayon, isarili mo na lang
At huwag husgahan dahil maraming dahilan
Kung bakit sila'y nagkaganyan, puwede sabihin
Kasama ito sa pagbabago ng kapaligiran;

Bato-bato sa langit kung tinamaan ka 'wag magalit.
Ito'y paglalahad ng damdamin kong walang galit
Bahagi ito ng aking hangarin ang magpaliwanag
At pasayahin ang puso mong nalulumbay
Hangad ko'y paligayahin;

Isa lamang iyon para malabanan mo ang iyong lungkot
Sa iyong mga mahal, kung ikaw ay mahilig sa sport
Marami kang matatagpuan na mga organisasyon;

Sa mga lalake ‘wag magdeny dahil ginagawa ko rin ito
Kapag ako'y nalulungkot habang aking inaalala
Ang aking mahal na maybahay di ko maiwasan
Ang paminsang pag-init ng aking katawan habang
Aking binubuhay sa isip ang oras na kami'y magkayap
Kaya naman malaki ang tulong ni Ginang Palmer
Sa mga ganitong pagkakataon;

Kung kayo ay mahilig magbasa ng kung anu-anong
Babasahin maraming mga magazines, komiks
At newspapers kayong mabibili, kung kayo
Ay mahilig magluto, well, iyo ang buong kusina
Upang kayo'y mag experimento ng iba't-ibang
Lutuin at makakain na p'wedeng pagkakitaan;

Kung ang hilig N'YO AY INTERNET go a head
Marami kayong makaka chat, nguni’t ang nakakahigit
Sa lahat ay sa t'wing pagdating ng araw ng sahod
Lahat ng sakit sa katawan, lungkot sa pamilya
At pangungulila na inyong nararamdama’y maglalaho
Dahil sa tumataginting na datung sa palad mo'y lumalandi!

Orasan at Buhay

Image Via Wikimedia Commons

Sa tuwing iikot ang orasan, maaaring ikaw,ako,tayo
Ay nababahala, takot sa bawa't segundong
Paglipas, lakas nati’y unti-unting napaparam
Katawan nati’y unti-unting nanghihina dahil 'di
Maglalao’y papalapit tayo sa ating huling hantungan…

Sa t'wing lulubog ang araw, ilaw nito’y napaparam
Na sa ati’y tanglaw, kadilima’y bumabalot sa
Sangkatauha’t doo’y maririnig ang pighating sinisigaw
Sing-lakas ng tunog ng kidlat, yumayanig sa kaparangan
At kabundukan, panaghoy ng kasiphayuan dahil
Sa takot na wala ng bukas tayong masilayan…

Sa gitna ng madilim na sulok mga mata
Ay makikitang lubog sa pagluha, dumadaloy
Ang dalisay na tubig, kasing-lamig ng tubig
Sa batis, walang puknat ang pagtangis
Hanggang ang mga ito’y kusang huminto…

Kung p'wede nga lang ibalik ang pag-ikot ng orasan
At ibalik ang oras ng ating kabataan kung saan ay
Tahimik tayong nanimlay sa loob ng tahimik na
Mundong bumalot, nag-aruga’t nagbigay buhay sa atin
Ang hininga nila’y nagbigay lakas sa atin at sa bawa’t
Saya na kanilang tinamasa’y pintig yaring buhay…

Sa liwanag tayo’y pinagpala, sa malawak na kaparangan
Mga nakatayong magagandang halaman, mga tanawin
Sa kabukiran, mga alon sa karagatan, mga ulap sa
Kalangitan, kasabay ang mga nagliliparang ibon
Sa himpapawid, ang pagaspas ng kanilang
Mga pakpak ay awit ng kapanatagan…

Ang busilak ng haring araw ay hudyat ng magandang buhay
Ang simoy ng hanging amihan ay lakas natin at pagsapit
Ng gabing tahimik mga bituin sa langit ay pananglaw
Sa daraanan at gigiya sa ating patutunguhan…

Ang mga lagitik ng kawayan ay hudyat ng katuwaan
Mga nagsisipagsayaw sa kaligayahan sa tuwing
Hahampas ang malambing na hangin nandoon
Yumuyuko sila, minsa’y dumadapa nguni’t
Yaring lakas ay ‘di naparam, bumango’t tumindig
Sa galak upang harapin ang bagyo ng buhay…

Napakasayang pakinggan mga ibong umaawit
Sa kabundukan, nagbibigay ligaya yaring pusong
Matamlay, nagpipista sa kagalakan sa bawa’t
Segundong pag-ikot ng orasan nguni’t hanggang kailan
Itong ligayang ninanais yaring pusong makamundo
Paano kung tumigil na ang pag-ikot ng orasan?

Halina’t humayo tayo, samasama nating aliwin
Ang ating kabataan baka bukas huminto ang pag-ikot
Ng orasan at maiwan tayo sa daigdig ng kalungkutan…

Tayo’y magsaya, tumawa, umawit at sumayaw
Magpugay sa Poong Maykapal maging handa tayo
Sa bawat bukas na darating buksan ang puso para
Sa Kanya maging masigla tayo sa bawat segundong
Lilipas, ‘wag natin sayangin ang bawa’t oras ng buhay
Dahil lahat ng saya ay may katapusan…

At kung lumubog man ang araw, payapa tayong
Haharap sa Maykapal at doon lamang mababakas
Na lahat ng makamundong kaligayahan ay may katapusan
Katulad ng orasan ang pag-ikot nito’y may hangganan…

Sabi nila ay maghigpit ng sinturon
Pero makakatiis ba kung nagugutom?
Bagama’t tiyak doon paroroon
Kung ang bansa ay ‘di makakaahon…

Panahon na upang magkaisa
Iringan sa pamahalaan ay kalimutan na
Dahil paghihirap ay lalung lumalala
Bansa ay palubog sa halip na maisalba…

Mga kababayan, tayo ay manalangin
Sabay sana nating dasalin at hingin
Sa Diyos Amang may lalang sa atin
Gabayan ang ‘Pinas, tanging bayan natin…

Isang Mundo Nilikha Ng Tao

Image Via Wikimedia Commons

Sa kabila na tayo’y malayo sa isa’t-isa
Ang Internet at WWW ang nag-uugnay sa atin lahat
Iba’t–ibang damdami’y ating pinagbubuklod-buklod
At pinahahalagahan ang kultura’t kaugalian ng Pinoy
Katulad ng pagmamahal sa kapwa at respito sa bawat isa...

Sa pamamagitan ng mga hinabing awit at kuwento
Ay isang mundo na puno ng pag-asa’y nabuo
Isang makulay na mundo ng pagkakaibigan
At nagagawa rin nating magpalitan ng mga
Makabuluhang kuro-kuro’t opinyon, na puwede
Nating pagkunan ng mahahalagang impormasyon
Sa ikagaganda lalu ng ating matamis na samahan...

‘Di man tayo nagpapangita ngunit nababanaag natin
Ang iba’t-ibang mukha, dala ng mga nababasang
Lathalain, na pinagpagurang habiin sa araw at gabi
Ito rin ay pook ng ating mga matatamis na alaala
At mga gunita ng kahapon na ating binibigyan
Ng tunay, totoo at makulay na buhay...

Sa mga hinabi nating mga tula' t artikulo nabuo natin
Ang magandang mundo ng mga naggagandahang
Halaman, mga namumungang kahoy at namumukadkad
Na mga bulaklak, ilog at sapa na ang dumadaloy ay kristal
Na tubig na nagmula pa sa kaibuturan ng ating mga puso...

At atin din nailalarawan ang ating mga halakhak at mga himutok
Iba’t-ibang poot at galit, sarisaring daing at mga hinaing
Na ating nararamdaman, sa tuwing tayo’y naririto sa loob
Ng Internet at WWW, sumaatin nawa ang katahimikan at pagpapala.

Sugal Ng Buhay Masakit Pero Totoo

Image Via Wikimedia Commons

Unang linggo ng Pebrero, umaga ng Sabado
Sa Ultra’y nagkagulo mga sigaw ay umalingawngaw
Mula sa libo-libong taong nagbakasali na suwertihin…

Sila’y nag-unahan, nagtulaka’t nagpumilit na
Makapasok sa pintuan nguni’t sadyang mailap
Ang kapalaran, bumulagta't naapakan ang karamihan
Hanggang sila’y bawian ng buhay…

Ang dating masayang umaga ay nabalutan
Ng kalungkutan, iba’t-ibang damdami'y nailarawan
Katulad ng pagkamuhi, pagkasuklam at sisihan
Sa nangyaring trahedya na kailan ma’y ‘di inasahan…

Ang Ultra’y naging libingan ng mga nasawing
Mamamayan na naghangad ng magandang
Kinabukasan, isinugal ang buhay nila’t kapalaran
Na nagwakas sa mundo’t kandungan ni kamatayan…

Iyo'y karanasan na ‘di basta makakalimutan
Ng mga naiwang pamilya’t buong sambayanan
Pati ang Santo Papa sa Roma’y natigilan
Nabigla sa nasaksihang pangyayari
At nag-alay ng dasal para sa mga nasawi…

Kailan ma'y ‘di maitatago ang katotohanan na
Ang kawalan at kahirapan ang siyang dahilan
Kaya libo-libong tao’y sa Ultra’y nagdagsaan
Nagbakasali’t isinugal ang kapalaran kung sakaling
S'wertihin gaganda ang kanilang buhay at kinabukasan…

Noon malimit kong marinig ito: “Heto isang kahig, isang tuka”
Ngayon iba na: “Heto sampung kahig, wala pa rin matuka”
Ang trahedya ay kumitil ng maraming buhay
Sana nagsilbing panawagan ito sa pamahalaan
Na masolusyunan ang ugat ng lahat ng ito: Ang Kahirapan!

Haplos at Pisil Gamot sa Pangungulila

Image Via Picable

‘Wag magtaka kung ako’y lagi n’yong nakikita
Kasama sa inyong mga lakad at katuwang
Sa bawat bagay na inyong pinagkakaabalahan
Kung kayo’y masaya ang katawan ko’y masigla
Buhay ko’y nakasalalay sa inyong kalusugan…

Kumikilos ako sa gusto ng inyong puso’t isipan
Ako’y maykakayahan na ‘di kayang gawin ng iba
Sadyang sa akin lamang ipinagkaloob ng Poon
Kaya kong pasiglahin ang nalulungkot na katawan
Sanhi ng pagod at hapis na inyong nararamdaman…

Haplos at pisil ko ang kailangan at babalik na agad
Ang inyong lakas at kakisigan, kaya pakiusap
Ako ay inyong alagaan at huwag hayaan na
Ako ay magkakalyo, masaktan at masugatan
Upang banayad na mapawi ang inyong kalungkutan…

Ako’y isang mapagmahal na kaibigan
Sa anumang panahon at pagkakataon
Ako’y naririto - laging handa’t maaasahan!

Mahirap Kapag Nalipasan Ng Panahon

Image Via Wikimedia Commons

Sa aking pagmamasid ay napansin ko
Nang malapitan na bahagya nang
Nangungulubot ang balat ng iyong mukha
At may manaka-nakang peklat at gasgas
Sa iyong mga braso at binti na dati ay
Sing-puti at kinis iyon ng gulay na labanos

Ngayon 'di mo na magawang magpaganda
Pati mga labi mo'y maputla, ang buhok mo
Ay tuyong-tuyo na at nangangamoy tabako
Bagama’t nalipasan ka na ng panahon
Nguni’t bukambibig ka parin ng mga tao
Pati ang mga bata’y nahuhumaling sa’yo

Ano ang mayroon ka na wala ang iba?
Sa ilalim ng init ng araw at buhos ng ulan
Mga labi mo’y laging nakangiti, ang lungkot
At pighati sa inyong mga mata ay napaparam
Sa t’wing nakikita mo ang mga taong lumalabas
At pumapasok sa mga lagusan ng inyong tahanan

Kanilang mamalasin ang mga bagay na may
Iba’t-ibang kulay: mga gamit sa bahay, opisina
At eskuwela; mga damit, sapatos at lahat na yata
Na kailangan nila'y makikita sa’yo sa murang halaga
Kung mapapansin ninyo mga katoto’t kaibigan
Ang aking mga pahiwatig ay pagpapatotoo lamang

Nag-iisa lang ang Al-Batha sa siyudad ng Riyadh
Pamiliha’t pahingahan ng mga Pilipinong manggagawa
At sa aking paglilibot ay isang greeting card
Ang aking nasilayan, ang mag-inang kamelyong
Naglalambingan sa isa’t-isa at sa ibaba nito
Ay may nakasulat “Ibalik n’yo na kami sa disyerto!”

Sa alaala ng dating Dean Felicitas Balino, Leyte Colleges, Tacloban

Image Via Wikimedia Commons

Sa alaala ng dating Dean Felicitas Balino ng Commerce Department
Leyte Colleges, Tacloban, Philippines (Teachers Day). She died in 2007.

Mananatiling Buhay sa Puso’t Ala-ala 

Kung maibabalik lamang ang kahapon
'Di ako mag-aaksaya ng panahon
Na yakapin at hadkan ang nakaraan
At muling buhayin sa puso’t isipan
Ang matatamis na mga ngiti ng ina
Dulot nito’y saya sa bawat umaga…

Sa t’wing nakikita ko ang kanyang mga mata
Ang puso ko'y humahalakhak sa tuwa
Sila’y nagniningning parang mga bituin
Na kumikislap sa gitna ng dilim
'Di sapat ang mabulaklak na salita
Na isigaw ang kanyang pagkadakila…

Ang iniwan n’yang mga alaala
Sa buong mundo ay dapat iwagayway
Inubos ang kanyang lakas at panahon
Sa paglinang sa kaisipan ng mga mag-aaral
Para sa kaniya mahalaga ang edukasyon
Ito’y kayamanan na ‘di maaagaw ninuman…

Habang hinahabi ko ang mga linya
'Di ko mapigilan ang pagdaloy ng luha
Nangibabaw sa puso ko’y kalungkutan
Dahil kailanma’y ‘di ko na siya makikita
Nguni’t sa kaibuturan ng aking puso
Mananatiling buhay ang alaala n'ya…

Dahil ang binhi na kanyang ipinunla
Sa mga mag-aaral na kanyang ginabayan
Ay nabuhay, yumabong at namunga!

Awit Ng Mga Maralita

Image Via Wikimedia Commons

Dahil sa matinding kahirapan ngayon
Na nararanasan ng mga anak-pawis
‘Di maikukubli ang aming himutok
Balde-balding luha’y aagos sa ilog
At mga hinanakit dahil sa kawalan…

At ‘di matatapos ang iba’t-ibang daing
Ng nakararaming mga maralitang Pinoy
‘Di kayang pigilan ang aming poot at galit
Kaharap ma’y punglo kami’y tuloy-tuloy
Na iwawagayway ang aming mga karaingan…

Ang aming hinaing ay kaparusahan
Para sa mga tuso’t mga mandarambong
Mga abusado at mga nagnanakaw
Sa kaban ng bayan, sila’y dalhin sa kulungan
At sila’y ipakain sa buwayang gutom…

Subali’t kaming mga maralitang Pinoy
Ay may puso’t may takot sa Maykapal
At dahil mabait kami’t maka-Diyos
Aming hihilingin sa Diyos na Poon
Huminto na kayo sa inyong masamang gawa…

Dapat magbago na kayong mga hinirang
Ang pangungurakot ay huwag atupagin
Salapi ng bayan ay inyong ingatan
At bigyan ng lunas ang mga nagdarahop
Hustisya’t trabaho ang inyong igawad!

Paki-Usap

Image Via Wikimedia Commons

Kung maibabalik ko lang ang pag-ikot ng orasan
Upang muling mahagka’t masilayan ang nakaraan
At muling marinig ang saya ng mga halakhak
Naming magkakapatid na puno ng kakulitan:
Nagtutuksuhan sa isa't-isa, kasama’y mga kaibigan
Ay gagawin ko upang mabawasan ang aking lungkot…

Ngunit ito'y mga pangarap na lamang ngayon
Ang tuhod ko'y nanghihina na pati ang panulat
Ko'y bali-bali na, ang boses ko’y namamalat na
Ang tingin ko sa kulay puti'y itim, mahina na
Ang aking pandinig, ang puso ko'y sumisigaw
At hinahangad na kunin na ang kaluluwa ko…

Ngayon ang aking mga kapatid ay katulad na
Ng mga asong gutom, sa isang kapirasong buto
Sila’y nag-aagawan, wala silang paki-alam
Kung sino sa kanila ang mapipiko’t masasaktan
Ang iba sa kanila'y may pera, ngunit ‘di nila alam
Kung paano gastusin ang kanilang kayamanan...

Ang iba sa kanila ay mahilig magtinda pati
Ang karangalan nami'y ibinibinta sa mapanglinlang
Mga mangangalakal na naglipana sa aming bayan
Tanging hiling ko ngayon, sila'y magkasundo na
Bago man lang matapos ang buhay ko sa mundo
At bago ako'y pumalaot sa sinapupunan ni Bathala…

Ang paki-usap ko ngayon, 'wag munang hihinto puso ko
Sa iyong paghinga, hintayin muna silang magkaisa!

Hanapin Mo Ang Tagumpay

Image Via Wikimedia Commons

Pangarap ko para sa iyo’y balangaw
Sa kanyang paanan ay may ginto kang makikita
At hindi maulap na kalangitan
Upang ako’y lagi mong masusulyapan
At maalaala mo ang ating pinagsamahan...

Kasama sa pangarap ko’y maharot na hangin
Na magbibigay sa iyo ng preskong pakiramdam
Sa t’wing ika’y nasa lilim ng mainit na araw
Umiiyak at gulong-gulo ang isipan
Dahil sa bigat ng problema na iyong pinapasan...

Ngunit ‘di ko pinangarap para sa iyo
Ang isang perpektong buhay
Na puno ng karangyaa’t kasaganaan
At magagandang kapaligiran
Na iyong mamalasin araw-araw...

Ika’y maglakbay at hanapin mo ang tagumpay
Kasama ang lahat ng iyong mga pangarap
At ipagdarasal ko na lahat ay makamit mo:
Ang masayang buhay na puspos ng pagmamahal
At tagumpay na iyong inaasam-asam kaibigan…

Pasasalamat Ko kay Nanay

Image Via Wikimedia Commons

Sa tuwing sasapit ang petsang ito
Lumulukso sa tuwa ang puso ko
Kung magagawa ko lang dukutin ito
At ialay sa nag-iisa kong mahal na nanay
Gagawin ko upang humaba ang kanyang buhay...

Sa taong 1960, ika-29 ng Abril
Ako’y isinilang sa mundo ng nanay ko
Siya ang unang humubog ng aking pagkatao
Ako’y kanyang inaruga’t inalagaan ng husto
Walang maihahambing ang kanyang pagmamahal...

Sabi n’ya, ako’y kanyang tangan-tangan
Sa sinapupunan ng siyam na buwan
Ina-awitan ng masasayang awitin
Gusto n’ya paglabas ko sa sanlibutan
Ay masayang mundo ang aking masisilayan...

At nang ako’y iluwal na sa mundong ibabaw
Mabuting pag-aalaga ay sa akin ipinalasap
Ipinasyal sa malawak na kaparangan
Ipinakita ang mga alon sa karagatan
At iba’t-ibang hugis ng ulap sa kalangitan...

Kasama ang mga ibon sa himpapawid
Ang pagaspas ng kanilang mga pakpak
Ay awit ng katahimika’t kapanatagan
Paano ko po kayo mapapasalamatan inay
Sa kabutihan sa aki’y iyong ibinigay?

Ang hirap na dinanas n’yo po para sa akin
Pagsamahin man ang lahat ng ginto’t
Mga diyamante sa mundo’y ‘di sapat
Ngunit sa puso ko, kayo po’y laging buhay
Mahal na mahal ko po kayo Nanay!

Si Roy G. Biv Ang Pag-asa

Image Via Wikimedia Commons

Pangkaraniwan ang kan'yang pangalan
Nguni’t siya’y tanyag sa tunay na kagandahan
Maraming tao ang naliligayahan
Sa t’wing siya’y nasisilayan...

Kalimitan siya’y ginagawang inspirasyon
Ng mga makata’t may mapaglarong isipan
Ilalarawan nila ang kanyang kariktan
At iguguhit, isusulat sa iba’t-ibang paraan...

Mahiwaga ang kan'yang anyo
Kapag paningin sa kanya’y mapadako
Sa silahis ng araw at patak ng ulan
Siya’y masisilip sa taas ng kalangitan...

May pitong kulay ang kan'yang mukha
Sa pangalan na “Roy G. Biv” na maganda
Matatandaan ang pitong kulay na mahiwaga
Na lalagi sa alaala hanggang doon kay Bathala...

Katulad ng kulay berde, simbolo ng pag-asa
Ang dilaw, simbolo ng pagkakaibigan
Ang pula, simbolo ng pagmamahal
Ang bughaw, simbolo ng katapatan...

Dagdag pa rito’y ang kulay na Violet at Orange
At kulay indigo, na ayon kay Isaac Asimov
Ay anino ng mga kulay na Violet at Blue...

Sa Tagalog, Bahaghari ang tawag sa kanya
Indradhanush naman sa Hindu na mitolohiya
Sa mga Ilokano ang tawag ay Bulalayaw
At sa kabisayaan Balangaw o Balingaw
Katunog ng nawawalang batingaw
ng Balangiga, Silangang Samar.

Nang Awitin Ni Ina Ang Kundiman

Image Via Wikimedia Commons

Sa loob ng kuwartong kay tahimik
Sigaw ni Inay liwanag handang ihasik
Sa labas mga anak n’ya na ubod ng sungit
Dagliang huminto sa pagkukulit…

Gimbal at paghanga una naming napala
Liwanag sa mukha ni Inang pinagpala
Larawan siya ng pagpakumbaba
Humarap sa madla ng buong sigla…

Mga labi n’ya’y umawit ng kundiman
Mensahe ang daladala’y kapanatagan
At pagsusumamo para sa katiwasayan
Sa loob at labas ng kanyang tahanan…

Layunin ni Ina’y magkasundo ang buong angkan
Pero sa isang pamilya ‘di maiwasan ang iringan
Ito’y katotohanan na dapat sana’y iwasan
Kung ang bawat isa’y magbibigayan…

Nang awitin ni Ina ang Kundiman
Nagpamalas ito ng pag-ako at pag-amin
Kapabayaan naging sanhi ng kaguluhan
Ngayon hangad ay kapatawaran…

Kay sarap pakinggan ang awit ni Ina
Ako’y namangha sa ganda ng mga nota
Sa tuwa’y naitanong ko sa kanya:
“Ina, susi na ba ito ng pagkakaisa?”

Pero mali ang aking sapantaha
Ang bayan ay lalung nalagay sa alanganin
Dulot ng walang patumanggang iringan
Ng ‘di nagkakaisang sambayanan!

Pilipinas Perlas Ng Silangan

Image Via Wikimedia Commons

Kay ganda ng iyong pangalan
Tawag sa iyo’y Perlas ng Silangan
Mamahaling hiyas na dapat alagaan...

Ito marahil ang dahilan na ika’y pinagaagawan
Ng mga banyagang nagmula pa sa malayong bayan
Na sumakop at nagpasasa sa iyong bango’t kagandahan...

Habang ika’y pinahihirapan sumiklab ang himagsikan
Buhay at dugo mula sa magigiting mong angkan
Bumaha’t nalibing sa lupa kapalit ng iyong kalayaan...

Dahil sa kanilang ‘di matatawarang kagitingan
Naisulat ang ‘di malilimutang kasaysayan
At ‘yan ay ang pagkakaroon ng sariling kasarinlan...

Pero ngayon ika’y nasasadlak sa kapighatian
Dala ng nagkakagulong sambayanan
Ang isa’t-isa’y nagsisiraan at nagpapagalingan...

Dati’y maririnig mo’y sigaw laban sa mga dayuhan
Ngayon mga sigaw ng mga taong-bayan
Laban sa kapuwa at sariling angkan...

Panawagan lang po, mga kabayan at kaibigan
Ilayo natin si inang-bayan sa kapahamakan
Lapatan natin ng lunas ang sakit na kanyang nararamdaman...

Ipagkaloob natin sa kanya ang katahimikan
Pagbuklurin natin ang ‘di magkasundong mamamayan
Ipaalam natin sa kanila ang katotohanan...

Na ang tunay na solusyon sa problema’y ‘di karahasan
Ang mapapala nito’y kaguluhang walang katapusan
Sa bansang Pilipinas, lupang hinirang, na ating kinagisnan!

Dapat Bang Maglimos O Hindi Sa Pulubing Kaawaawa

Image Via Kamakataan Group

Minsan ako'y naglakandiwa
Sa paksang Dapat Bang Maglimos
O Hindi Sa Pulubing Kaawaawa?

Bagama’t ako’y nasorpresa, hindi ko inakala
Isa ako sa naatasan sa tatlong lakandiwa
Sa isang natatanging at kakaibang sagupaan
Ng pagpapahayag at nakamamanghang pangat’wiran
Maluwag kong tinanggap at sa kanila'y namagitan…

Sa unang salpukan ako ay muntik nang mapalundag
Mapa-ihi at mapa-utot dahil sa sobrang galak
Habang aking hinihimayhimay ang bawat taludtod
O mga katagang sa madla’y kanilang isinisiwalat
Tulad sila ng hangin kung rumagasa ay malakas…

Nang si Ate Rose ay magbukas ng kan’yang saloobin
Ipinamalas sa lahat ang mapagmahal n’yang damdamin
Sa ‘sang taong dukha na nangangailangan ng tulong
Bukas ang palad at naglimos ng baryang ibinulong
Nguni’t sa huli ay nagbago ang pananaw at lambing…

Si Kuya Sam ay hindi rin nagpahuli sa pagtanggol
Ang magbigay ng limos sa taong pulubi’y iukol
Magandang ugali na dapat tularan ng sinuman
Dahil kapalit nito ay pagpapala ng Maylalang
Na pinangarap ng bawat tao’t inaasam-asam…

Hindi rin mapigil si Tata sa pangangatuwiran
Para sa kan’ya ang maglimos ay hindi makatuwiran
Lalo lamang tatamarin ang mga taong gaya nila
Kung sa palimos-limos ang buhay nila’y iaasa
Sa mga taong bukas ang palad at nakauunawa…

Bagama’t sila'y may mga puntos nang naitala
‘Yon ay ‘di parin sapat na bigyan sila ng korona
Dapat sila'y Gumaod pa, ang bagsik ng diwa’y ibandila
Isigaw at iwagayway sa madla na mapanghusga
Ang tunay nilang lakas, tibay at tamis ng dila!

Katotohanan lamang ang ipapahayag ko ngayon
Makikinig sa mga magkatunggali ang s’ya kong layon
Matitinik na makata na hininog ng panahon
Puwedeng ipagmalake natin saan mang okasyon!

Nang aking suriin ang mga pangungusap na sinabi
Ng mga magkalabang tropang magagaling mangiliti
Sa isip ko’y naglaro - maraming mukha ang pulubi
Nagpa-init sa talakayang pasidhi nang pasidhi…

Si Tata, sa kaniyang posisyon ay nananatili
Dulot ay kabatugan kapag maglimos sa pulubi
Higit pa sa tigas ng bato kung siya’y manindigan
Gulungan man ng pison mananatili ang tinuran!

Tropa ni ka Ezzard, hinarap ang kalaban
At ipinahayag - ang tunay na paninindigan!
Ang naglalaro ngayon sa’king makulit na isipan
Ay ‘sang tanong: Nasaan na kaya ngayon si Kuya Sam?

Ang hindi niya pagsagot sa magiting na kalaban
Siya ay suko na’t katunggali’y pakikisamahan!
O hindi kaya – siya ngayon ay nagpapakondisyon
Sa muling pagharap ay higit na malakas kaysa no’n
Dala’y pamatong ng paniniwala na ang maglimos
Sa pulubi ay kalugod-lugod sa mata ng Diyos!

Aking na rin gaganyakin ang iba nating katoto
Sa multiply.com tayo'y makiisa't maglaro
Huwag mag-atubili, sapantaha’y bigyang laya
Yakapin n’yo ang higit na matimbang sa inyong puso:
Maglimos o Hindi sa pulubing tulad nati’y tao?

Tama ang aking kutob na si Kuya Sam ay babalik
Buong tapang na humarap, bitbit niya ay kalasag
Pangharang sa kalaban, sing-tigas ng asirong bakal
Kayanin kaya ng kaniyang kabalagtas ang lakas?
Nitong mamang ubod bait sa pulubi ay may awa
Kinahiligan ang maglimos sa isang taong dukha!

Sa huli ITO ANG HATOL KO:

Bagama’t nahirapan ako na timbangin ang lahat
Dumating ang puntong ang hatol ko’y ilahad
Nang walang kinilingan kungdi ibinase sa bigat
Sa aking timbangan sila’y nagu-umapaw sa galak…

Wala akong itulak-kabigin sa pangangat’wiran
Ng magkatunggaling pareho mahusay sa tulaan
S’yempre normal lang na isa sa kanila ay talunan
At uuwi na ang mukha ay puno ng kalungkutan!

Subali’t bago ko ipagsigawan sa buong madla
Ang naging disisyon kong pumili kung sino ang tama
Nagsiguro ako’t sinipi ang lahat na basihan
Mga puntos na nagbigay kula’t buhay sa tarikan…

Kap’wa sila’y namayagpag sa gitna ng entablado
Ang mga mambabasa't nagmamasid ay natulero
Kanino papanig – kay ka EZZARD, hilig ay MAGLIMOS?
O sa kat’wiran ni TATA, ang maglimos ay ‘DI DAPAT?

Ang magkatunggali ay hayagang gumawa ng mapa
Ginalugad mga lansangan sa buong Metro Manila
Kahit ang Toreng Babel at diksyonaryo’y binulaklat
Para sa ebidensiya sa kalaban ay panggulat…

Sa kan’lang walang patumanggang sagutan ng talino
Nalantad ang maraming mukha ng isang dukhang tao
Mga pulubing nagkukunwari, may magagarang bihis
Biktima ng digmaan at gulo at mga taong switik!

Sa kanilang pukpukan lumabas ang tanging liwanag
Kanilang pinahalagahan at kap’wa ay niyakap
Magka-iba man ang kan’lang paraan ng paliwanag
Pareho nagkasundo sa ‘sang adhikaing “PAGTULONG”…

Kaya ang naging hatol ko ay umuwi sila na masaya
Dahil sa kanilang ulo ay may nakapatong na korona!

Ang Manlilikha

Malawak at malalim ang pang-unawa
Ang pangit ay kaniyang napapaganda
Nakapagsasalita kahit wala s’yang
Sinasambit na mga taludtod o kataga...

Dilim ang kan’yang nakikita 'pag araw
Subali’t nasisilaw siya 'pag gabi
Mga mata’y nakakakita ng mga bagay
Na siya lang ang makapaglalarawan...

Taglay n’ya ang ekstrang pares ng tainga
Nakaririnig ng kakaibang himig
May ekstra s’yang ilong na nakalalanghap
Ng ibang baho, bango’t lansa ng buhay...

Matamis mangusap ang kaniyang puso
Saya’y hatid sa damdaming may siphayo
Simbolo’y gamit n’ya, imahi’t kataga
Napasasaya ang matamlay na diwa…

Gamit ang papel at ang kan’yang panulat
Hahagkan n’ya ang buwan at mga bituin
Na kumikinang sa kalawakan
At nagsasaboy ng liwanag sa kadiliman...

Nguni’t mga nalikha’y walang kahulugan
Kung lahat ay tiniklop at ibinaon
Ang ipinunlang kaisipan sa tao’y
Mabubura, pati ligaya ng kahapon...

S’yang Makatang pinagpala ni Bathala
Nagtatago sa likod ng kan’yang pluma
Ang bisyo’y paglaruan ang mga salita
Upang damdami'y ipaabot sa kapuwa!